Koszt czyszczenia i konserwacji systemu do kleju topliwego

W przypadku zastosowań związanych z pakowaniem na końcu linii problemy produkcyjne zazwyczaj dyktują większość prac związanych z konserwacją systemu do kleju topliwego. Walka o powstrzymanie zwęglania się kleju w systemach z procesem topienia opartym na zbiorniku trwa nieprzerwanie. Te reaktywne czynności konserwacyjne często skutkują kosztownymi przestojami i tworzą sytuację przypominającą „wyprzedaż po pożarze” – w której kierownicy ds. utrzymania ruchu organizują w nocy potrzebne części zamienne i potencjalnie ściągają ekspertów od sprzętu, aby przywrócić sprawność i uruchomić linie pakujące.

Jeśli system był zaniedbywany przez zbyt długi czas, proste czyszczenie i wymiana filtra mogą nie wystarczyć. Nierzadko zdarza się, że system do kleju topliwego wymaga całkowitego demontażu. Poszczególne części są wymieniane lub zanurzane w gorącym oleju w celu usunięcia zwęglonego kleju znajdującego się w niedostępnych rogach części, których nie można przepłukać. Po zakończeniu system zostanie ponownie zmontowany z zastosowaniem zamiennych uszczelek i ponownie skalibrowany.

Opracowanie procesu proaktywnej konserwacji urządzeń do kleju topliwego jest najlepszym podejściem do zapewnienia maksymalnego czasu pracy bez przestojów. Większe obiekty posiadające10–15 i więcej linii muszą polegać na solidnym proaktywnym procesie konserwacji, aby linie te działały. W obiektach tych często zatrudniony jest personel oddelegowany do czyszczenia i opróżniania systemów do kleju topliwego w ustalonym z góry cyklu.

Chociaż z konserwacją reaktywną wiążą się znaczne koszty, nadal istnieją wymierne koszty związane z proaktywną konserwacją systemów do kleju topliwego. Na każdy cykl czyszczenia systemu składa się wiele elementów kosztowych:

Zmarnowany klej z procesu czyszczenia systemu do kleju topliwego – nawet 10 funtów w przypadku większych systemów opartych na zbiornikach

Środki czyszczące (parafina, olej arachidowy, olej roślinny) – usuwają zwęglony klej, przyklejony do ścian modułów topiących, węży i aplikatorów

Przestoje – systemy mogą wymagać wielu cykli z nowym środkiem czyszczącym, aby odpowiednio usunąć zwęglony klej

Części zamienne –obejmują nowe filtry, dysze i uszczelki

Robocizna – personel zajmujący się czyszczeniem systemów lub wyspecjalizowany personel zewnętrzny

Te zdarzenia związane z czyszczeniem również zajmą trochę czasu i będą wymagały wyłączenia całej linii. Skuteczne opróżnienie systemu do kleju topliwego opartego na zbiorniku, wyczyszczenie zbiornika, węży i aplikatorów oraz wymiana filtrów, uszczelek i dysz zajmują średnio od 4 do 6 godzin. Chociaż koszty te sumują się, są one nadal znacznie niższe niż koszty konserwacji reaktywnej.

Zawsze zaleca się przestrzeganie harmonogramu konserwacji sugerowanego przez producenta sprzętu. Częstotliwość konserwacji systemu do kleju topliwego często zależy jednak od konkretnego zastosowania, środowiska produkcyjnego i wyposażenia linii do kleju topliwego. 

Na przykład producent opakowań kartonowych na produkty przeciwko pchłom/kleszczom z siedzibą w USA, stosujący zbiornikowy system do kleju topliwego, wymaga czyszczenia tego systemu co 3 miesiące. Zakład ten pracuje tylko w oparciu o czterodniowy tydzień pracy i przetwarza stosunkowo mało (600 funtów) kleju w systemie rocznie. Zakład stanowi także czyste środowisko, bez nadmiernego pyłu papierowego i innych znaczących zanieczyszczeń. Bez typowych czynników powodujących zanieczyszczenia prawdopodobne jest, że sam system i kontrola temperatury kleju tworzą ten scenariusz częstotliwości konserwacji.

Jednym z najlepszych sposobów opracowywania i konserwacji urządzeń do kleju topliwego jest bycie na bieżąco z opcjami konserwacji i najlepszymi praktykami. Oprócz producentów sprzętu i publikacji branżowych, pozostawanie w kontakcie z innymi zakładami z Twojej organizacji może zapewnić pomocny wgląd w doskonalenie procesów i nowe opcje sprzętowe.

Nawet w obrębie tej samej firmy zakłady mogą wykorzystywać różne urządzenia na potrzeby tych samych zastosowań w ramach pakowania na końcu linii. W niektórych przypadkach zakłady te mogą być oddalone od siebie lub siedziby firmy o mniej niż milę. Chociaż kierownicy zakładów mogą dzielić się z sobą pewnymi informacjami, mogą one nie być przekazywane personelowi inżynieryjnemu lub konserwacyjnemu na poziomie zakładu z zamiarem pomocy w zapobieganiu problemom z konserwacją, które zwiększają koszty oraz zmniejszają produktywność i rentowność.